فکر کنم اگه یه روز برسه
که بتونم بگم
آزاد شدم
امروز باشه وقتی دفتر شازده کوچولومو برداشتم و سه صفحه نوشتم خندیدم و گریه کردم عصبی شدم جیغ زدم و بعد آروم بغلش کردم...
نفس عمیق کشیدم و همه رو سپردم به همونی که باید ؛
اوج پرواز همون جاییه که بالاتر از ابر ها قرار بگیری
فکر کنم برا یه لحظه احساسش کردم:)
روز ها روشن تر شدن
صدا ها بلند تر
انگار پری خوشحالی(به قول moonlight) اومده توی اتاقم خونه کرده ،
البته که با اومدن کایلو(خرگوش با گوش آویزون ) شبا کم میخوابم چون مثل اینکه خرگوش ها خواب ندارن:)))
"هنر همیشه کنترل کردن نیست گاهی باید رها کنی"
پرفکت بودن تا چی باشه...
دنیا رو گذاشتم گوشه ی بالشم ماه هم به دور من می چرخه
خورشید در قلبم می درخشه
قرار شده بال های مجسمه ی بی بالم رو بسازم
قرار شده تکه های شکسته جارو بشن
با رژ لب قرمزم فعلا یه لبخند روی لبم کشیدم
نگاهم به آسمونه
ابر های پنبه ای در حال رقصیدنن
و من در انتظار پرواز از پشت پنجره
